Ταξίδια σε χρόνια που μείναν στα χέρια
μεγάλη ζωή με μικρά καλοκαίρια.
Ιδέες αγάπης κι ας ήταν αλήθεια
κι εγώ μένω μόνος παλιά μου συνήθεια.

Στην άκρη του δρόμου χαθήκαν τα φώτα
κι οι σκέψεις μου φεύγουν κενές όπως πρώτα.
Σου γράφω να φύγεις μα μέσα μου θα 'σαι
σ' αυτά που 'χω ζήσει και σ' όσα θυμάσαι.

Παγώνουν ξανά οι σκιές στο μυαλό μου
ζητάς να ξεχάσω ότι ήταν δικό μου.
Το ξέρω δεν έχω πια πού να ακουμπήσω
σου γράφω δυο στίχους απλά πριν σ' αφήσω.

Τρέχουν τα πάντα και πίσω μ' αφήνουν
μου λες ν' αρκεστώ σ' όλα αυτά που μου δίνουν.
Μα εγώ δε σ' ακούω απλά σου γελάω
κανείς δε μ' αλλάζει έτσι αγαπάω.

Αλλάζει η ιστορία μα ίδιοι κανόνες
αυτά που έχω ζήσει πλέον σκόρπιες εικόνες.
Κι ας πρέπει μακριά σου άλλες μέρες να αρχίσω
μεγάλη η ζωή μου και πώς να τη ζήσω.

Τρέχουν τα πάντα και πίσω μ' αφήνουν
μου λες ν' αρκεστώ σ' όλα αυτά που μου δίνουν.
Μα εγώ δε σ' ακούω απλά σου γελάω
κανείς δε μ' αλλάζει έτσι αγαπάω.