Άγρια μεσάνυχτα μας βρήκε ο σεισμός
κι άνοιξε χαράδρα πίσω μπρος.
Τα βλέμματα αλλόκοτα κοιτούν,
τα βήματα δεν ξέρουν που πατούν,
κι ύστερα.

Σκορπίζουνε οι φίλοι κι οι φυλές
αλλάζοντας ευθύνες κι απειλές.
Ποιος έφταιξε για τούτο το κακό
και δεν έμεινε όρθιο γυαλικό.

Κι ύστερα,
αυτού του κόσμου είδαμε τα ύστερα.
Θεοί και διάβολοι στην ίδια τρύπα αιχμάλωτοι
θα δικαστούνε απ’ τα μάτια των παιδιών.

Ψάχνοντας κρυφά μας ποιος μπαζώνει ρεματιές
κι η άβυσσος ρουφά τόσες ψυχές.
Απάντηση ολόκληρη θα βρεις
στα ίσα τον καθρέφτη σου αν δεις,
κι ύστερα.

Το κέντρο του γυρεύει ο εαυτός
καθώς το ρήγμα γίνεται βυθός,
γυρεύει νέο τόπο να σταθεί,
γυρεύει την αρχή του απ’ την αρχή.

Κι ύστερα,
αυτού του κόσμου είδαμε τα ύστερα.
Θεοί και διάβολοι στην ίδια τρύπα αιχμάλωτοι
θα δικαστούνε απ’ τα μάτια των παιδιών.