Δε φταις εσυ μα φταιω εγω που σ'εβρηκα στο δωμα
και δε σε στριφογυρισα να μου θυμασαι ακομα

Εκαμα γω κι αμπελικος εκαμα και δραγατης
γινηκα και στο σπιτι σας απλερωτος εργατης

Σαφι'που την κακοβολε βανεις με και θεριζω
για να μου δινει ο βορές κι ο γι-ηλιος να μαυριζω

Αχι κρυγιοτη πως εργω να'χε πως σ'ανταμωσω
να θεσω στην αγκαλη σου να μην ξετουρτουρωσω

Ξυπνα κι εβγηκε η Πηλια ξυπνα και ξημερωνει
ξυπνα κι εφαγασι με μπλιο τα βασανα κι οι πονοι

Προβαλλε φεξη τ'ουρανου και στολισμα του κοσμου
το νου μου και το λογισμο απου μου πηρες δωσμου

Δε σ'απαρνουμαι γω ποτες οξω κι ανε γυρισει
η γριπη του '18 να μας εξεχωρισει

εμεις δε θα χωρισουμε εις στη ζωη ποτε μας
για να μη δωσωμε χαρα στσι ντουχιουμανηδε μας

Απου μας εξεχωριζε μη σπειρει μη θερισει
σαν το μεταξοσκουληκα λιγο καιρο να ζησει

Τα που'συρα για λογου σου και τα χω παθωμενα
να'χεν τα παθουν τα βουνα θελα ναι χαλασμενα

Τα που'συρα για λογου σου κανεις μην τα περασει
μουδε βαπορι στο γυαλο μουδε πουλι στα δαση

Μην κλαις καμαρι του σπιθιου του περβολιου μου δροσο
μα γω για το χατηρι σου τσι λιοντες θα μερωσω

Το κεντρος κι Ασιδερωτας σκιανιαζουν το χωριο μου
και δε μ'αφηνουν να σε δω μικιο μελαχρινο μου