Σ` ένα κλαδί του μενεξέ έτρεφα μιαν ελπίδα
με δάκρυα την πότιζα μα διάφορο δεν είδα.

Να `θελα ξέρω στη ζωή πως εισ` ευτυχισμένη
δε θα πονούσε η πληγή που μου `χεις ανοιγμένη.