Δε μ’ αγάπησες ποτέ εμένα τόσο
δεν κατάλαβες τι είχα να σου δώσω.
Με αναμνήσεις και σκιές τώρα παλεύω
στο κενό που μου έχεις ρίξει σε γυρεύω.

Ο εγωισμός σου φυλακή
κι εκεί αργοπεθαίνω
με έχει τυλίξει η σιωπή,
μα εγώ σε περιμένω.

Κάθε σκέψη σου με πονάει,
η καρδιά μου σ’ αναζητάει
έχεις φύγει και δεν το αντέχω αυτό,
με τυραννάει.

Η φωτιά, που μ’ άναψες καίει
και η ψυχή μου να καταρρέει
το μυαλό στα όρια έχει φτάσει
μα γύρνα να φωνάζει,
Γύρνα φωνάζει, γύρνα φωνάζει,
το αίμα μου στάζει.

Δε μ’ αγάπησες ποτέ εμένα τόσο
δεν κατάλαβες τι είχα να σου δώσω.
Η αγάπη σου ήταν μόνο σκόρπιες λέξεις
και αμέτρητες μεγάλες υποσχέσεις.

Ο εγωισμός σου φυλακή
κι εκεί αργοπεθαίνω
με έχει τυλίξει η σιωπή,
μα εγώ σε περιμένω.

Κάθε σκέψη σου με πονάει,
η καρδιά μου σ’ αναζητάει
έχεις φύγει και δεν το αντέχω αυτό,
με τυραννάει.

Η φωτιά, που μ’ άναψες καίει
και η ψυχή μου να καταρρέει
το μυαλό στα όρια έχει φτάσει
μα γύρνα να φωνάζει,
Γύρνα φωνάζει, γύρνα φωνάζει,
το αίμα μου στάζει.