Σ’ αγαπώ γιατ’ είσαι πικραμένο
και να κλάψεις το `χεις σε κακό
σαν παιδί αδικομαλωμένο
Κυριακή βραδάκι στο στενοσόκακο

Σ’ αγαπώ και σε καταλαβαίνω
που με βλέπεις κι είσαι σιωπηλό.
Ξέρω πόσο νιώθεις να `σαι ξένο
μέσα σ’ ένα κόσμο φτιαγμένο από πηλό.

Σ’ αγαπώ μωρέ γιατί μου μοιάζεις.
Είσαι σαν και μένανε και συ.
Γι’ αλλονών καημούς αναστενάζεις
κι ο δικός σου πόνος νερώνει το κρασί