Είναι κάποια ώρα που όνομα δεν έχει
ο καιρός δεν τρέχει, σταματάει εδώ.
Είναι η ώρα εκείνη που κοντά σου γέρνω,
που θαρρώ πεθαίνω κι όμως τότε ζω.

Και μου λεν να σ’ αφήσω
όλοι εκείνοι Χριστέ,
που μια τέτοια άγια ώρα
δεν τη ζήσαν ποτέ.

Και μου λεν να σ’ αφήσω
οι φτωχοί και οι γυμνοί,
που για αυτούς δεν ανοίξαν
οι εφτά ουρανοί.

Είναι κάποια ώρα που μισεί τα λόγια
που όλα τα ρολόγια σταματούν στη γη.
Μέσα απ’ το σκοτάδι ξεπηδάνε ήλιοι
και η ψυχή στα χείλη σκάλωσε να βγει.