Πόσες φορές το ‘χα σκεφτεί
μαζί σου να ‘χα γεννηθεί,
μαζί σου να μεγάλωνα,
να ‘παιζα και να μάλωνα.

Μαζί να περπατούσαμε
στο δρόμο, στο σχολείο
τα χρόνια να μοιράζαμε
στο ίδιο το θρανίο.

Ζηλεύω και μου λείπουνε
τα χρόνια που δεν σ’ είχα,
τα βράδια που ξενύχτησα
κι εσύ δεν ήσουν δίπλα.
Ζηλεύω που δεν σ’ είχα.

Θα ‘θελα να ‘μουνα εγώ
η πρώτη σου αγάπη,
το πρώτο καρδιοχτύπι σου
το πρώτο σου το δάκρυ.

Στα χέρια σου να ήμουνα
το πρώτο σου παιχνίδι,
τις νύχτες και τις μέρες σου
το ρούχο που σε ντύνει.

Ζηλεύω και μου λείπουνε
τα χρόνια που δεν σ’ είχα,
τα βράδια που ξενύχτησα
κι εσύ δεν ήσουν δίπλα.
Ζηλεύω που δεν σ’ είχα.