Ηρακλή μου Ηρακλή
το καθήκον σε καλεί,
Ηρακλή μου έλα εμπρός
κι άλλος άθλος πιο λαμπρός.

Ένας κάπρος θηριώδης, τερατώδης και ογκώδης
την κοιλάδα αναστατώνει. καταστρέφει και σκοτώνει.
Έχει σώμα από πέτρα, χαυλιόδοντες δυο μέτρα
και αυτό σου λέω μόνο πως ζυγίζει ένα τόνο.

Ηρακλή μου Ηρακλή
το καθήκον σε καλεί,
Ηρακλή μου έλα εμπρός
κι άλλος άθλος πιο λαμπρός.

Ειν’ επείγον ήρωα μου, τι προστάζεις βασιλιά μου;
Τρέχα Ηρακλή, ξεφτέρι στου Ερύμανθου τα μέρη.
Πιάστον, κι αν τα καταφέρεις ζωντανό να μου τον φέρεις.
Φεύγω ευθύς στην Αρκαδία θα τον πιάσω, μα τον Δία.

Ηρακλή μου Ηρακλή
το καθήκον σε καλεί,
Ηρακλή μου έλα εμπρός
κι άλλος άθλος πιο λαμπρός.

Ο Ηρακλής καιρό δε χάνει πάει στον κάπρο και τον πιάνει
μ’ ένα δίχτυ τον τσακώνει και στον ώμο τον φορτώνει.
Ευρυσθέα, φανερώσου να τ’ αγριογούρουνο σου,
σε τρομάζει; σε ψαρώνει; Μη φοβάσαι, δε δαγκώνει.

Κρύφτηκες, πού, στο πηγάδι,
στο πατάρι, στο πιθάρι;
Τέλος των κατορθωμάτων
πάρ’ τον κάπρο σου και φα’ τον,
φα’ τον.