Ήσουν κι εσύ μιαν εποχή ξεχωριστή γυναίκα
μα ‘δα σου βάνω δυόμιση με άριστα το δέκα

Καλοπολέμα 'με γιατί θα σέρνεις τα μαλλιά σου
μια ταχινή που θα την βρεις άδεια την αγκαλιά σου