Καμία ψυχή δεν μου φαίνεται ξένη,
καμία ψυχή,
όλη η σκόνη του κόσμου κι ότι απομένει
ζούνε εντός μου, καμία ψυχή.

Για κάθε καρδιά που καις και πονάει,
για κάθε καρδιά,
δέντρο θα γίνω καρδιές να γεννάει,
σκιά να σου δίνω, έλα κοντά.

Πριν πέσει η γη απ’ την πληγή που’ χω και δε φιλιώνω
με την ζωή από παιδί άνοιξη βρες τον δρόμο.
Το κάθε τι πάνω στην γη, μοναδικό και μόνο
τα χέρια με την επαφή μοιράζουνε τον πόνο,
μοιράζονται τον πόνο.

Πριν την αυγή στο σύμπαν πετάω,
άσπρο πουλί,
εκεί μ’ αγαπάνε κι αγάπη σκορπάω
στην γη να γεννάνε, αγάπη στη γη.

Στα μάτια μου ζεις κι αν κλάψω μη φύγεις,
μη μου πνιγείς,
ιστός μες στο σώμα τα πάντα τυλίγεις
σώμα από χώμα μη φοβηθείς.

Πριν πέσει η γη απ’ την πληγή που’ χω και δε φιλιώνω
με την ζωή από παιδί άνοιξη βρες τον δρόμο.
Το κάθε τι πάνω στην γη, μοναδικό και μόνο
τα χέρια με την επαφή μοιράζουνε τον πόνο,
μοιράζονται τον πόνο.