Ανεβαίνω τα σκαλιά σου και το κάστρο σου θωρρώ
πίσω από τις πολεμίστρες, τον καιρό των Ενετών.
Μπαρμπαρόσα και κουρσάροι, πειρατές μαυριτανοί
την Καζάρμα σου ρεχτήκαν και πολέμησαν γι' αυτή.

Τα σοκάκια σου γυρίζω, στο λιμάνι σου να βγω
κατιφέδες να μυρίζω και ρακόμελο να πιώ
Τα πεζούλια ασβεστωμένα στις μικρές σου τις αυλές
μανουσάκια ανθισμένα μέσα στις ξερολιθιές

Κι όταν έρχεται το βράδυ μαντινάδες θα σου πω
με βιολί και με λαούτο σαν τον Ερωτόκριτο
Τα μαλλιά σου ακρογιάλια, τα δυο σου μάτια ουρανός
σε φιλήσαν Αρετούσα οι αγγέλοι κι ο Θεός

Όταν βγαίνω στην κορφή σου αγναντεύω τα νησιά
Διονυσάδες και την Κάσο κι όλη σου την εμορφιά
Κει στην άκρη αυτού του κόσμου κι απ' τση Κρήτης την κορφή
πρώτη φαίνεσαι στου ήλιου τη γλυκιά ανατολή