Πολλές φορές μια πέρδικα στου τουφεκιού την κάνη,
Έχει βρεθεί κι όμως ποτέ τ’ ασκάγι δεν την πιάνει.

Ποτέ μου σε μια πέρδικα δεν έπαιξα δυο μπάλες,
Αυτή ’ναι διαφορετική και θα τση παίξω κι άλλες.

Ποτέ δεν παίζω πέρδικας που χάμαι στραταρίζει
μόνο σ’ ανοίξει τα φτερά και πως θα φύγει ελπίζει.

Ποτέ δεν παίζω πέρδικας να μην τση βάλω σκάγια,
Κι αν δεν πιαστεί στα χέρια μου θα ζω με τα σημάδια.

Εσύ θαν’ είσαι πέρδικα αιτία και θα σπάσω,
Η τον τσιφτέ για τσ’ ομορφιές που ’χεις να μη χαλάσω.

Μια πέρδικα με προκλαλεί και θα με ξαναβάλει.
Μετά ’πο χρόνια τον τσιφτέ να ξαναπιάσω πάλι.

Νιδιώτική μου πέρδικα του Ψηλορείτη αφέντρα,
Που πιάνεις κάθε ταχινή με τσι βοσκούς κουβέντα.

Νιδιώτική μου πέρδικα του Ψηλορείτη κόρη,
Που κελαηδείς και γίνεται συναγερμός εις τα όρη.

Εγώ ’μαι χρόνια κυνηγός γι’ αυτό θα τήνε πιάσω,
Ακόμα δε μου πάντιξε πέρδικα να τη χάσω.

Εις το κυνήγι των πουλιώ εδιάβηκε η ζωή μου,
Κι ανάθεμά με ένα φτερό αν έχει το κλουβί μου.