Αν με ρωτήσεις πόσο σ’αγάπησα
κοίταξε μόνη τον απέραντο ουρανό
από το συν στο πλην το άπειρο
σ’ότι υπάρχει και πιο πέρα απ’αυτό

Αν με ρωτήσεις πόσο σε λάτρεψα
μέτρα σταγόνες μέσα στον ωκεανό
μία σταγόνα ήμουν και χάθηκα
γιατί να ζήσω μακριά σου δεν μπορώ

Λυπάμαι, λυπάμαι
που είμαι τόσο μακριά
απ’τη δική σου την καρδιά
πόσο λυπάμαι

Λυπάμαι, λυπάμαι
που είμαι τόσο μακριά
απ’τη δική σου την καρδιά
πόσο λυπάμαι

Αν με ρωτήσεις πόσο πικράθηκα
μέτρα τ’αστέρια σ’ένα ξάστερο ουρανό
ένα αστέρι ήμουν και χάθηκα
γιατί δεν είχα μια ευχή να κρατηθώ

Αν με ρωτήσεις πόσο μου έλειψες
όσο μια έρημος διψάει για νερό
μακρύς ο δρόμος και κουράστηκα
δίχως την όαση ποτέ μου να μη βρω

Λυπάμαι, λυπάμαι
που είμαι τόσο μακριά
απ’τη δική σου την καρδιά
πόσο λυπάμαι

Λυπάμαι, λυπάμαι
που είμαι τόσο μακριά
απ’τη δική σου την καρδιά
πόσο λυπάμαι