Από παιδί μου λέγανε
δεν ζεις σε παραμύθι
πριγκίπισσες και πρίγκιπες
δεν ζουν στο ίδιο σπίτι.

Μα εγώ ποτέ δεν άκουγα
αυτά που λεν οι άλλοι
αλήτη με φωνάζουνε
και αγύριστο κεφάλι.

Στο θεό με στέλνεις
και από την κόλαση με παίρνεις
όταν σε κοιτάζω
μην σε χάσω πως τρομάζω.
Στο θεό με στέλνεις
το μυαλό μου παρασέρνεις,
στα κρυφά σου μονοπάτια
στου κορμιού σου τα παλάτια.

Και τώρα που μεγάλωσα
την βρήκα την ουσία
χρώμα απέκτησε η ζωή
και πήρε φαντασία.

Κι ας μην το γράψανε ποτέ
του κόσμου τα βιβλία
το παραμύθι έγινε
αληθινή ιστορία.

Στο θεό με στέλνεις
και από την κόλαση με παίρνεις
όταν σε κοιτάζω
μην σε χάσω πως τρομάζω.
Στο θεό με στέλνεις
το μυαλό μου παρασέρνεις,
στα κρυφά σου μονοπάτια
στου κορμιού σου τα παλάτια.