Με φαρμάκωσες αργά εχθές το βράδυ
με ταπείνωσες με δίχως αφορμή
με τα λόγια σου με χτύπησες στα στήθια
και αισθάνομαι για μένανε ντροπή.

Να που βγήκανε αλήθεια
εκείνα εκεί τα παραμύθια
που μου λέγανε σαν ήμουνα παιδί.
Τις καρδιές που αγαπάνε
στα σκουπίδια τις πετάνε
κι απομένουν προδομένες στη ζωή.

Μου κατάστρεψες για πάντα τη ζωή μου
μου την έκανες ερείπιο σωστό
επειδή σου έδειξα αδυναμία
και σου είχα πει τρελά σε αγαπώ.

Να που βγήκανε αλήθεια
εκείνα εκεί τα παραμύθια
που μου λέγανε σαν ήμουνα παιδί.
Τις καρδιές που αγαπάνε
στα σκουπίδια τις πετάνε
κι απομένουν προδομένες στη ζωή.

Με τα μάτια μου κλειστά σ’ ακολουθούσα
και δεν μπόρεσα ποτέ να φανταστώ
πως ετοίμαζες για μένα παραπίσω
μια κούπα δηλητήριο να πιω.

Να που βγήκανε αλήθεια
εκείνα εκεί τα παραμύθια
που μου λέγανε σαν ήμουνα παιδί.
Τις καρδιές που αγαπάνε
στα σκουπίδια τις πετάνε
κι απομένουν προδομένες στη ζωή.