Οι άθλιες μαριονέτες

συνεχίζουν να ζωγραφίζουν

παγωμένες μέρες

στα παραιτημένα χαμόγελα

της συμβιβασμένης αγανάκτησης

όσο μηχανεύονται

την επόμενη επίθεση

στο προφανές

η παράνοια παρακολουθεί τις λέξεις

να δραπετεύουν

σε ενορχηστρωμένη παράσταση

αμείλικτης εξουδετέρωσης

κι εμείς χαμένοι

ανάμεσα σε κόμματα

και υστερόβουλα ερωτηματικά

προσπαθούμε

να παραμείνουμε γαντζωμένοι

σε μια άνω τελεία

που αιωρείται στο κενό

όπως η ελπίδα

που υπάρχει

χωρίς ν’ ακουμπά πουθενά

αιωρούμενη στο φως

μας αρκεί!