Σαν είδαμε τούς μεγάλους βράχους να κάνουν τούμπες,
τη θάλασσα να ξεχνά τους νόμους της γήινης έλξης,
είπαμε,
είναι κι αυτό μια νόστιμη εμπειρία.

Τα ζωύφια κρατούσανε πιστά την τροχιά τους,
τύφλα από υπακοή.

Είπαμε,
κάπου πρέπει να στήσουμε μια βάση
να ξεκινήσουμε τα δικά μας τρεχαντήρια,
κι είπαμε
να μην ακούσουμε πια τις γνώμες κανενός
— τί γνώμες είν’ αυτές που δεν έχουν καμιά σταθερή βάση,
αφού όλα είναι σεισμός εδώ τώρα
και κατακλυσμοί —
κι είπαμε τότες
πως κι ή δική μας η κίνηση θα ’χει κάποια σχετική άξια.
Εδώ θα τρέξουν δρομείς,
θα τρέξουν τρεχαντήρια,
εκείνος που θα κρίνει τώρα
μπορεί να στηρίζεται σε βράχο.
Βράχο απ’ αυτούς που ΄δαμε, αναπάντεχα,
να κάνουν τούμπες.