Αμίλητο ένα βλέμμα σε ρωτάει
να δει αν µε σκεφτόσουνα λιγάκι
φαντάσου ν’ απαντούσες, ναι, συχνά
στο φρέσκο του Μάη τ’ αεράκι.

Τα χάνω πάντα στο χαμόγελο σου
τα λόγια γεμίζουν σιωπές
δεν έχουνε τα όχι τόση λάμψη
σωπαίνω κι η σιωπή µου µ’ έχει κάψει.

Πόσο η καρδιά µου μάθε,
πόσο σ’ αγαπάει ούτε που ξέρεις
κι ούτε ξέρει όποιος ρωτάει
κι όσο αμίλητος μένω παίρνουνε όλα φωτιά.

Πόσο η καρδιά µου μάθε,
πόσο σ’ αγαπάει ποτέ δεν στο ’πα
δεν σου το ’πα κι όπου πάει.
Μόνο η θάλασσα κι η μουσική
λένε λόγια στον έρωτα.

Αν ίσως µε ρωτούσες,
τώρα τι αν ίσως µε ρωτούσες,
που τραβάμε θα σου ’λεγα
ο αέρας θα σου πει στα σύννεφα τώρα πετάμε.

Μου βρέχει τα μαλλιά το πρωτοβρόχι
µα ήλιος κρυφός µου είσαι εσύ
δεν έχουν τέτοια λάμψη, λέω, τα όχι
δεν πιάνεται η καρδιά σε τέτοια απόχη.

Πόσο η καρδιά µου μάθε,
πόσο σ’ αγαπάει ούτε που ξέρεις
κι ούτε ξέρει όποιος ρωτάει
κι όσο αμίλητος μένω παίρνουνε όλα φωτιά.

Πόσο η καρδιά µου μάθε,
πόσο σ’ αγαπάει ποτέ δεν στο ’πα
δεν σου το ’πα κι όπου πάει.
Μόνο η θάλασσα κι η μουσική
λένε λόγια στον έρωτα.