Πάμε στο κάμπο πέρα κεί τ᾿ απόβραδο
πιασμένοι από το χέρι ωραίο κοράσι
ο αχός της πολιτείας της αρρωστιάρικης
ποτέ να μη μπορέση να μας φτάση.

Και κεί στον κάμπο πέρα τον ανθόσπαρτο
όπου γιορτάζει πάντα η φύσι
αγκαλιαστοί θα νοιώσουμε τον έρωτα
ως ότου η ψυχή να μας αφήση.

Και χελιδόνι να γενή γοργόφτερο
ψηλά στον ουρανό να φτερουγίση
να διαλαλήση εκεί με τυτιρίσματα
-Χαρήκαμε τ᾿ ο,τι είχαμε ποθήσει.