Ρουφώ το δέρμα σου ‘’η σάρκα του σταριού’’
τα χείλη σου είναι δυο φολίδες από αλάτι
λυγίζει ο αυχένας σου με θράσος γεφυριού
που στέκει αγέρωχο μες τους αφρούς του Αχάτη

Κρατώ τα στήθη σου δυο κράνη από χαλκό
που όλο λογχίζουν τρυφερά το μεσημέρι
τα δυο σου πόδια είναι θηλιά από ρυμουλκό
πίσω τους σέρνουνε γυμνό το καλοκαίρι

Γλιστρώ στη λόχμη σου στης δίψας τη σπηλιά
βάφει τη γλώσσα μου ένας ήλιος από φρούτα
κροτούν τα νεύρα μου δοξάρια από βιολιά
δονούνται οι φλέβες μου χορδές από λαούτα

Ξεσπώ στην κοίτη σου εκεί μες την πηγή
χύνομαι σε μιαν έκρηξη λευκή από αστέρια
η ανάσα μου είναι μια καρδιά που αιμορραγεί
μίσχος που κόπηκε και τον κρατάς στα χέρια