Μας είπαν πως μας αγαπούνε
Κανείς δεν ήξερε αν μπορούνε να μας βλέπουν μοναχά
Να μεγαλώνουμε να ζούμε
Και να ληστεύουμε το άσυλο που λέγεται ''μαμά΄΄

Κι ότι περνάει και δεν το δούμε
Θέλουμε πάλι να γυρίσει λίγο πίσω μοναχά
Να καταλάβουμε τι ζούμε
Και το χεράκι μας σφιγμένο στην παλάμη του μπαμπά

Με τις βρισιές δε θα σωθούμε
Ίσως του έρωτα η διέξοδος μας έδινε φτερά
Μα ερωτευόμαστε όποιον βρούμε
Και του ζητάμε ν' αγαπήσει ένα αδιέξοδο ξανά

Κι αν οι χρησμοί αλήθεια βγούνε
Νεκρό το δέλεαρ που σκόρπισε στον κόσμο τη χαρά
Μ'ένα φιλί ν'αναστηθούμε
μ΄ένα γιατί να πορευτούμε, ως να πέσουμε ξανά

Μα, είπαν πως μας αγαπούνε
Πως μας αξίζουν τα καλύτερα τα πιο όμορφα παιδιά
Απόψε κλάψε πριν σε δούνε
Απόψε βάλε μοναχά την παιδική σου φορεσιά