Πέρασα από το διαμέρισμά σου
ακόμα είχα τα δεύτερα κλειδιά σου,
κρυφά να πάρω αυτά που είχα αφήσει
πριν η μνήμη σου τα σβήσει.

Λείπουνε το γέλιο κι η φωνή μου
δε βλέπω στον καθρέφτη τη μορφή μου
χαθήκαν των φιλιών μου τα σημάδια
τα δωμάτια είναι άδεια.

Sorry αν δε σε δω κατάματα
όταν μπεις κι εδώ θα με βρεις,
δε πιστεύω πια σε θαύματα
εγώ πίστευα στο εμείς.

Sorry αν δε σε δω κατάματα
όταν μπεις με ύφος μπλαζέ
εγώ είμαι όλος τραύματα
κι εσύ πιο ωραία από ποτέ.

Πήγα στην κρεβατοκάμαρά σου
εκεί που έζησα τον έρωτά σου,
ξανά να θυμηθώ την αγκαλιά σου,
την αφή σου, τ’ άρωμά σου.

Τίποτα δεν είναι όπως πρώτα
έκλεισα τα μάτια και τα φώτα
μήπως ζωντανέψει το κορμί σου
τ’ άγγιγμα σου, η φωνή σου.

Sorry αν δε σε δω κατάματα
όταν μπεις κι εδώ θα με βρεις
δε πιστεύω πια σε θαύματα
εγώ πίστευα στο εμείς.

Sorry αν δε σε δω κατάματα
όταν μπεις με ύφος μπλαζέ
εγώ είμαι όλος τραύματα
κι εσύ πιο ωραία από ποτέ.