Ο θυμός με τρέχει βήματα μακριά, μακριά
το παλτό μου κουμπώνω με τα χέρια σταυρωτά
και θολώνουν τα μάτια, στα μάτια μου φέρνει ο αέρας μαλλιά
σταγονίτσες, ψιχαλίζει, πεταλούδα που ραγίζει τα χρυσά της τα φτερά

Φαντάζομαι τον εαυτό μου να ανεβαίνει τα σκαλιά
σε δύο χέρια γυναικεία σφίγγει τώρα τα κλειδιά
μια πόρτα σαν τον τοίχο που 'χει όμως κλειδαριά

κι απ΄ την άλλη μεριά περιμένεις εσύ, αναμμένο κερί στη μικρή του φωτιά
κι απ΄ την άλλη μεριά, τρεμοπαίζεις εσύ, αναμμένο κερί στη φωτιά

Ο θυμός με τρέχει βήματα μακριά, μακριά
το γιακά μου σηκώνω και όλο χώνομαι βαθιά
και κρατάω στα χέρια, στα χεριά οι λέξεις που ξέφυγαν πια
σταλαγμίτες που σταλάζουν τις αλήθειες που αλλάζουν κάθε λίγο μια τροχιά

Φαντάζομαι τον εαυτό μου να ανεβαίνει τα σκαλιά
σε δύο χέρια γυναικεία σφίγγει τώρα τα κλειδιά
μια πόρτα σαν τον τοίχο που 'χει όμως κλειδαριά

κι απ΄ την άλλη μεριά περιμένεις εσύ, αναμμένο κερί στη μικρή του φωτιά
κι απ΄ την άλλη μεριά, τρεμοπαίζεις εσύ, αναμμένο κερί στη φωτιά