Μίλησα ξανά με τη μοναξιά και μου ‘πε ένα γεια
και μου’ πε ένα γεια.
Μου ‘πε να ‘μαι πάντοτε γελαστός,
να είμαι δυνατός, να είμαι δυνατός.
Μα δε μου είπε πως να σε ξεχάσω,
να σε ξεχάσω, να σε ξεχάσω.

Μοναξιά μου γεια πες
αφού μόνο εσύ με θες
τι να κάνω να ξεχάσω, άντε πες.
Μοναξιά κυνηγάς
πάντα αυτούς που αγαπάς
κι εσύ πάντοτε σε μένα θα γυρνάς.

Έβαλα ξανά μες στο ποτήρι μου ποτό
για να το πιω, να ζαλιστώ.
Μίλησα ξανά με το θεό
του είπα δεν μπορώ πάω να τρελαθώ.
Μα δε του είπα πως να σε ξεχάσω,
να σε ξεχάσω, να σε ξεχάσω.

Μοναξιά μου γεια πες
αφού μόνο εσύ με θες
τι να κάνω να ξεχάσω, άντε πες.
Μοναξιά κυνηγάς
πάντα αυτούς που αγαπάς
κι εσύ πάντοτε σε μένα θα γυρνάς.