Η άνοιξη γλιστράει στο καλοκαίρι
σε θάλασσα π’ ανησυχεί κουρνιάζεις
που πάνε και έρχονται μακριά κοιτάζεις
κρουαζιερόπλοια και σούπερ φέρι.

Πως πήρε η ζωή μας άλλο δρόμο
στην άνοιξη μην με γυρνάς την πρώτη
σ’ αγγίζω τρέμοντας με χέρι πότη
και στα γαλάζια σου νερά στεγνώνω.

Δεν έχει ο άνεμος σταθμό, δεν έχει ο κόσμος τέρμα
κανένα πλοίο δεν βαστά στου λιμανιού το θέλμα.
Φύσα ψυχή μου τα πανιά να πάμε σ’ άλλα μέρη
είν’ η αγάπη θάλασσα κι από φουρτούνες ξέρει.

Είν’ η αγάπη θάλασσα
Κι από φουρτούνες ξέρει.

Η άνοιξη γλιστράει στο καλοκαίρι
καινούρια όνειρα καινούριοι πόθοι
πάντα θα ψάχνουμε την άλλη όχθη
σαν νυχτερίδες μέρα μεσημέρι.

Δεν έχει ο άνεμος σταθμό, δεν έχει ο κόσμος τέρμα
κανένα πλοίο δεν βαστά στου λιμανιού το θέλμα.
Φύσα ψυχή μου τα πανιά να πάμε σ’ άλλα μέρη
είν’ η αγάπη θάλασσα κι από φουρτούνες ξέρει.

Είν’ η αγάπη θάλασσα
Κι από φουρτούνες ξέρει.