«Δώδεκα χρόνια έκανα
στο τουρκικό τ’ ασκέρι,
μια Ρωμιοπούλα αγάπησα
και θέλω να την πάρω».

Κι η Ρωμιοπούλα τ’ άκουσε,
σηκώνεται και φεύγει.
Πιάνει λαγκάδια και βουνά
μπροστά στον Άγιο Γιώργη.

«Αφέντη Γιώργη, Συριανέ,
κρύψε μ’ αυτή την ώρα!».
Ανοίξαν τ’ άγια μάρμαρα,
κρύψαν την κοπελούδα.

Και το Τουρκόπουλο το έμαθε σηκώνεται
και φεύγει με το πολύ τ’ ασκέρι.
Πιάνει λαγκάδια και βουνά
μπροστά στον Άγιο Γιώργη.

«Αφέντη Γιώργη Συριανέ,
δώσ’ μου την κοπελούδα.
Θα φέρω οκάδες το κερί,
διπλό και το λιβάνι.

Με τα βουβαλοτόμαρα
θα κουβαλώ το λάδι,
στη χάρη σου να βαφτιστώ,
Γιώργη τ’ όνομά μου».

Ανοίξαν τ’ άγια μάρμαρα,
βγάλαν την κοπελούδα.

«Δεν είδα άγιο ψεύτικο,
ψεύτη και κατεργάρη
να παραδίνει τις Ρωμιές
στα τούρκικα τα χέρια!»