Ανάβει το φανάρι Κηφισίας
είσαι μπροστά μου στα όνειρά μου.
Χρωστάω ένα λεπτό αδυναμίας
στον εαυτό μου και στην καρδιά μου.

Σε βλέπω στα κρυφά και σαστισμένος
τι περιμένω, για πάντα χαμένος,
για πάντα ερωτευμένος.

Θα ‘θελα πολύ να σου πω τι κάνεις
κι όσο με κοιτάς να σε αγαπώ.
Θα ‘θελα πολύ δύναμη να πάρω
έστω ένα λεπτό να σου πω είμαι εδώ.

Μπροστά σαν λούνα παρκ αναβοσβήνουν
αυτά που νιώθω χίλια φωτάκια.
Κι εσύ απομακρύνεσαι στο σύμπαν
με τους πλανήτες και τ’ αστεράκια.

Τα βάζω πάλι με τον εαυτό μου
που έμεινα ξένος, για πάντα χαμένος,
για πάντα ερωτευμένος.

Θα ‘θελα πολύ να σου πω τι κάνεις
κι όσο με κοιτάς να σε αγαπώ.
Θα ‘θελα πολύ δύναμη να πάρω
έστω ένα λεπτό να σου πω είμαι εδώ.