Εμπόρων εγγονός που χάσανε το βιος και τη βολή τους
όταν μαζεύονταν το έθνος απ’ τις πορτοκαλιές πεδιάδες των ελαιώνων
για ν’ αποκατασταθούν σε βάλτους ενεργούς και σε λιθάρια
σε βουνίσια κοπάδια στενής πατρίδας άλλης.

Αστών παιδί κι ο ίδιος ξανά αστός σε πόλη επίκτητη
ξεκίνησε απ’ τη γέννα με τύχη γκριζωπή
νωρίς γνωρίζοντας τους ανταγωνισμούς της μεγάλης αλάνας
την αδικία στα πρώτα χτυπήματα της εποχής την έχθρα
τη νοθεία των ακόρεστων τα γλέντια των φαύλων
τη φθονερή εκδίκηση των αφανών την απληστία των ληστών
τη λαγνεία θεοσεβούμενων την ηθική των τυχερών.

Κατεστραμμένων ξανά εμπόρων από την Κρίση εγγονός
φαμίλιες έβλεπε ανέστιες στα πριν χρόνια ν’ ανεβαίνουν
να παίρνουνε μπουκιές από την προσφυγιά τον πόλεμο τον χαλασμό
να χτίζουν σπίτια στα ερείπια των κυνηγημένων
να τραπεζώνουν ισχυρούς να κάνουν μεταξύ τους προξενιά
να κλείνουν τον δρόμο μ’ οδοφράγματα χρυσές λίρες.

Περιουσία δεν έκανε. Πηγή σαν βρήκε, του κόψαν το νερό∙
νικητής μόλις έφτασε, τον ακυρώσαν οι ελλανοδίκες.
Στη νέα πατρίδα φτιάχνει παιδιά που εγγόνια θα του κάνουν
σε πόλεις παρείσακτοι κι αυτοί και μέτοικοι στις επαρχίες
του νέου κόσμου του ανηλεή του άπληστου του ανοικτίρμονα.