Είμαι εκδίκηση
επειδή ονειρεύομαι τα βράδια ένα δωμάτιο για μένα
με το κρεβάτι οκτώ δοκάρια, στενό
να μη χωράει ούτε εμένα μπρούμυτα ή ανάσκελα, χωρίς καν
στρώμα
και με τη σκέψη μου στα έπιπλα και στο φως τριών παραθύρων
σε μικρή πόρτα ξύλινη που ανοίγει σε δρομάκι

Είμαι εκδίκηση
επειδή δεν έγινα θυμός
επειδή γράφω σε χαρτί με κάθετες γραμμές χωρίς να νευριάζω
και να σκίζω
αναίμακτη εκδίκηση, επειδή έγινα άφοβη
άι
Δε σε αναγκάζω ν’ ανακαθίσεις
αλλά δε σ’ αφήνω να κοιμηθείς

σε ελευθερώνω
αλλά δε σ’ αφήνω να σκεφτείς

Αγαπώ την εκδίκηση
Είναι μια πόρτα ανοιχτή που εσύ δεν μπορείς να διαβείς
αν δε σε θυμάμαι
Ήμουν εκδίκηση
ως γυναίκα με δυο στόματα
και σφαιρική φιγούρα του Μιρό
όψη πολύπλευρη κι αυταρχική

Ήμουν εκδίκηση
στο Μπαρί Γκοτίκ έναντι άλλης γειτονιάς
και περιδέραιο σκαλισμένο στο λαιμό σου

Ήμουν εκδίκηση
που σε ερωτεύτηκα χωρίς να είσαι εσύ ο στόχος
που κοίταξα την Πράσινη Γραμμή χωρίς να κλάψω
αλλά δάκρυσα για κάποιο γράμμα ερωτικό
που μιλούσε για πόνο χωρίς να πονέσω

Εκδίκηση
που όσο κι αν με δίδαξες να σκέφτομαι σαν άντρας
πάλι συμφιλιώνω αντί να χωρίζω στη σκέψη μου
έννοιες ιδέες και καταστάσεις
για κάθε μικρό κήρυγμα που μου έκανες
λες κι ήτανε δίδαγμα μεγάλο
εκδικούμαι ξεπερνώντας το και αγαπώντας κάτι άλλο