Έγιναν οι μέρες σου μικρές,
Τα ίδια όλα σήμερα και χθες
Τους ίδιους δρόμους πάντα περπατάς
Στους ίδιους δρόμους πάντα σταματάς.

Και όλα όσα περίμενες να ‘ρθουν
Σαν φύλλα στον αέρα θα χαθούν
Κοιμάσαι κουρασμένος μια στιγμή
Ξυπνάς και έχει περάσει μια ζωή

Αυτός ο δρόμος κι ο χρόνος τελειώνουν μαζί
Γεννιέσαι μόνος κι ο πόνος δεν λέει να χαθεί

Πέρασε η ώρα κι είναι αργά
Η πόλη έχει αδειάσει τώρα πια
Οι ρόδες στα φανάρια σταματούν
Οι άγνωστοι τους αγνώστους κοιτούν

Κι ό,τι μένει πάντα στο μυαλό
Είναι κάτι βράδια σαν κι αυτό
Της άνοιξης τα βράδια τα πικρά
Που βλέπεις την ζωή σαν σινεμά

Αυτός ο δρόμος κι ο χρόνος τελειώνουν μαζί
Πεθαίνεις μόνος κι ο πόνος δεν λέει να χαθεί

Έγιναν οι μέρες σου μικρές
Και θέλεις να γιατρέψεις τις πληγές
Ξανά από την αρχή να γεννηθείς
Σαν ήσυχος θεός να αναστηθείς

Αυτός ο δρόμος κι ο χρόνος τελειώνουν μαζί
Γεννιέσαι μόνος κι ο πόνος δεν λέει να χαθεί

Αυτός ο δρόμος κι ο χρόνος τελειώνουν μαζί
Πεθαίνεις μόνος κι ο πόνος δεν λέει να χαθεί

Και μένει μόνο ο δρόμος