Τις νύχτες φυσάει ένας άνεμος
πέφτουν οι σοβάδες.
Μένουν οι ψυχές γυμνές.
Κυκλοφορούνε στους δρόμους
μαύρες ψυχές, άσπρες ψυχές,
στίγματα θλιβερά.
Τα σαρώνει ο άνεμος, τα στροβιλίζει
στις γωνιές των δρόμων.
Προχωράνε στα τυφλά.

Την άλλη μέρα
ντύνονται τα περίτεχνα προσωπεία,
τα λαμπρά φορέματα ή τα φθαρμένα.
Παίρνουν πάλι τις κεκτημένες
θέσεις τους.
Επαναλαμβάνουν τις ίδιες κινήσεις.

Μόνο τη νύχτα,
την κάθε νύχτα, τρέμουν κι ονειρεύονται.