Είναι ιδίωμα της τέχνης του ποιητή
να πλάθει είδωλα
που αποπλανεύουν τον πόθο της ψυχής
και την παρηγορούν προσωρινά
με την αύρα του μύθου πτυχώνει τα νοήματα
με το δαιμονικό του έρωτα τ’ αναταράζει
και το ακούς αν κατέχεις τον τρόπο να αισθάνεσαι
η επιφάνεια αποπλανά μονάχα τον ανίδεο
γιατί πέρα από κάθε απτή παράσταση
μοχθεί ο ποιητής να πλαστουργήσει με τέχνη τις ιδέες
και τις υφαίνει με τη μαγεία
τις στεφανώνει μ’ ένα πλοκάδι εικόνες
απλώνει απάνω τους ανάλαφρο πέπλο
μεγαλώνει το βάθος των πραγμάτων
κι έπειτα επανέρχεται και παραμένει
στην ανέχεια και στην απορία
που αυλακώνει βαθιά την ψυχή του.