Με παίρνω αγκαλιά
για να παρηγορήσω
τις αδυναμίες μου.

Παράτησα την ύπαρξή μου
αραχτή στον χρόνο.

Τώρα πια, κανείς δεν έρχεται να μου πει:
«είσαι ολόκληρη».


Νυχτερινή περιπλάνηση

Τα φώτα στην Ιερά Οδό
κυλούν τα μάτια μου

Τα βήματα
στην Ιερά Οδό

ψáχνουν τα δÓντια σου

να πονέσουν
τις αρθρώσεις

να πληγώσουν τις πίσω αισθήσεις
Ακροστοιχίζονται
οι πειρασμοί μου
εμβολίζονται τα θέλω σου.

Τα φώτα στην Ιερά Οδό

φτιάχνουν σημάδια
για το τιμόνι μου

να μην πέσω πάλι\

\σε ξέρες./

Τα φώτα στην Ιερά Οδό
γίνονται Βαρδάρης
κείνη τη νύχτα
που έγδερνε
τα φιλιά
μαστίγωνε το δέρμα μας
κι έχυσε τα μάτια μας

στις σπασμένες ράγες του τραίνου
γέρικα στηριγμένες,

\δεκανίκια
στα παλτά./

Τα φώτα στην Ιερά Οδό
σηματοδοτούν
νοσταλγία
σε κρύα πλακάκια

ασπρόμαυρα

αλλοτινών καπηλειών
με αποκριάτικους χορούς

κι ένα σκαλοπάτι

στο έμπα της μνήμης

\-μάρμαρο βουλιαγμένο- /.
τ’ ακούς-?

Τα φώτα στην Ιερά Οδό
μπήκανε στον κόπο

να χώσουν τα βήματά μου
σε καλούπια,
κόκκος

στο πηλοφόρι

ίσαμε να χτιστεί

κι ο όροφος
στον ουρανό.

Τα φώτα στην Ιερά Οδό

με πήγανε

σε κείνη την ταβέρνα
με νταλικέρηδες
κερνάγανε φιλικά

τα κορμιά τους.

Τα φώτα στην Ιερά Οδό

μου ξέκαναν

την ελπίδα

για φρέσκιες αισθήσεις.