"Κάθε που θα πέσει η νύχτα
και κλειδώνουνε τα σπίτια
βγαίνουν κάτι νυχτοβάτες, έρημα πουλιά
με χαμηλωμένα μάτια
παίρνουνε τα μονοπάτια
δίχως χάδι και παρέα, δίχως αγκαλιά
με το λογισμό ξενύχτη
ακροβάτη δίχως δίχτυ
πάντα να γυρνάει στα παλιά
ΡΕΦΡΕΝ
Νυχτοβάτες μεθυσμένοι
απ' αγάπη προδομένοι
πού 'χουν τα σημάδια της φωτιάς
κάποια νύχτα μες στη ζάλη
μες στη φλόγα τη μεγάλη
κάψανε τους χάρτες της καρδιάς.

Είναι κάτι νυχτοβάτες
μες στα καπηλειά πελάτες
που όλο πίνουν και στα χέρια σφίγγουν το γυαλί
νυχτωμένοι από συνήθεια
που γυρνάνε σ΄ άδεια σπίτια
πριν η μέρα να χαράξει την ανατολή.
Οι αγάπες που τους βρήκαν
τους κουρσέψαν και χαθήκαν
δώσανε στον άνεμο φιλί"