Στα παράλια του Βοσπόρου η αγάπη μας
γράφει τώρα ιστορία με το δάκρυ μας,
απ' την Πόλη στην Αθήνα σε αναζητώ
παίρνω πλοία, αεροπλάνα να 'ρθω να σε βρω.
Μοιάζω φύλλο ανεμώνας, μέσα στο βοριά
και με ταξιδεύει ο αέρας μίλια μακριά.

Σύνορα δεν έχει η αγάπη, αχ αγάπη μου,
έφτιαξα ένα ποτάμι με το δάκρυ μου.
Στο νερό θα περπατήσω να ‘ρθω να σε βρω
σύνορα δεν έχει η αγάπη, πόσο σ' αγαπώ.

Στις καρδιάς το μονοπάτι όταν θα βρεθείς
ψάχνεις μέσα στο σκοτάδι λίγο φως να βρεις,
απ' την Πόλη στην Αθήνα μίλια μακριά
μα ο έρωτας ενώνει δυο καρδιές ξανά.
Μοιάζω φύλλο ανεμώνας, μέσα στο βοριά
και με ταξιδεύει ο αέρας μίλια μακριά.

Σύνορα δεν έχει η αγάπη, αχ αγάπη μου,
έφτιαξα ένα ποτάμι με το δάκρυ μου.
Στο νερό θα περπατήσω να ‘ρθω να σε βρω
σύνορα δεν έχει η αγάπη, πόσο σ' αγαπώ.