Γλυκοχαράματα στη γειτονιά σου,
γλυκοχαράματα την πόρτα σου περνώ,
στο παραθύρι σου ειν’ η καρδιά μου
και η ψυχή μου ζει σε τούτο το στενό.

Όνειρα τα ξένα χέρια
που σ’ αγγίζουνε
στα ερείπια της ζωής μου
απάνω χτίζουνε.

Πότε σε πίκρανα δεν το θυμούμαι
τα μαύρα μάτια σου κλεμμένα να τα δω,
για σένα αρνήθηκα ότι αγαπούσα
κι εσύ με σταύρωσες σαν το Χριστό.

Φύλλο φύλλο την καρδιά μου την εχάρισες
κι ένα για να με θυμάσαι δεν εκράτησες.
Ποιο παράπονο σε πνιγεί και μ’ αρνήθηκες
και τον όρκο που 'χες κάνει δε θυμήθηκες.

Όνειρα τα ξένα χέρια
που σ’ αγγίζουνε
στα ερείπια της ζωής μου
απάνω χτίζουνε.

Όνειρο μου τελευταίο
πριν λησμονηθώ
να σε δω ευτυχισμένο
γιατί σ’ αγαπώ.