Στα σύρματα μπουγάδες απλωμένες
φέγγουν οι τοίχοι φέγγουνε οι αντένες.

Αύγουστο μήνα μέσα στο φεγγάρι
παν οι ταράτσες παν χωρίς βαρκάρη.

Κάπου σε μια κουζίνα πλένουν πιάτα
μυρίζει ψάρι και αγγουροσαλάτα.

Κι ένας ψηλός αντίκρυ από μια σκάλα
με το τσιγάρο του κάνει σινιάλα.

Ελάτε αγγέλοι ώρα σας να βγείτε
με τα δικά σας κιάλια να μας δείτε.

Να δείτε πού φυλάγω καραούλι
σκαρφαλωμένος πάνω στο πεζούλι.

Όπα και να σου - μέσα στο σκοτάδι
ένα παρά- παράθυρο που ανάβει.

Βλέπω βιβλία, βλέπω ένα κομμάτι
απ’ τον καθρέφτη βλέπω το κρεβάτι.

Και στα σεντόνια μισοξαπλωμένο
ένα κορίτσι - πώς το περιμένω!

Κάθε που το ‘να γόνατο σηκώνει
μια μυρωδιά κανέλας με λιγώνει.

Και κάθε που το χέρι του γυρίζει
στο μέρος που σγουραίνει και μαυρίζει.

Με παίρνει τ’ αεράκι και πηγαίνω
στου Παραδείσου τα περβόλια μπαίνω.