Φόρεσα δυο ρούχα καθαρά
και τα φίλησα στην άκρη.
Ίσως έρθεις για στερνή φορά
πριν μ’ επισκεφθεί ξανά το δάκρυ.

Τ’ όνομα σου ύμνος καθιστός
το προφέρω μες στα χείλη.
Τη μορφή σου βλέπω σαν πιστός
χέρια κι αγκαλιά σαν πετραχήλι.

Κι αν μ’ αγαπάς, αν μ’ αγαπάς
θα σε γυρέψω όπου κι αν πας.

Έστρωσα τραπέζι για να ‘ρθεις
και στο πιάτο τη ζωή μας.
Ένιωσα για πάντα πως θ’ αργείς
πρόσμενα το νυν και τα αεί μας.

Έβρεξα ψωμί με το κρασί
για να νιώσω σώμα και αίμα.
Τόσο μου στοιχίζει το εσύ
όσο και η πίστη σ’ ένα βλέμμα.

Κι αν μ’ αγαπάς, αν μ’ αγαπάς
θα σε γυρέψω όπου κι αν πας.