Εγώ σ’ αγαπούσα, για σένα μπορούσα
και κάστρο να γκρεμίσω ψηλά για ένα σου χαμόγελο.
Αυτό που ζητούσα να πάρω από σένα
δεν ήταν της γης το χρυσάφι, δεν ήταν τ’ αστέρια.

Αγάπη ζητούσα, την αγάπη σου μόνο
και γέμισες πόνο τη φτωχή μου καρδιά.

Σου τα χάρισα όλα κι όμως μ’ άφησες μόνη
σαν χαμένο χελιδόνι που την άνοιξη ζητά.
Θα πονέσω μα πάλι θα ‘ρθει η άνοιξη η άλλη
μια φωλιά θα ξανακτίσω και να ζω θα ξαναρχίσω.

Σου τα χάρισα όλα κι όμως μ’ άφησες μόνη
η καρδιά μου μετανιώνει που σ’ αγάπησα πολύ,
που σ’ αγάπησα πολύ, που σ’ αγάπησα πολύ.

Εγώ σ’ αγαπούσα, για σένα μπορούσα
να δώσω τη μισή μου ζωή για μια σου τρυφερή ματιά.
Αυτό που ζητούσα εσύ να μου δώσεις
δεν ήταν το φεγγάρι κι ο ήλιος, δεν ήταν τα πλούτη.

Αλήθεια ζητούσα, την αλήθεια από σένα
και γέμισες ψέμα τη φτωχή μου καρδιά.

Σου τα χάρισα όλα κι όμως μ’ άφησες μόνη
σαν χαμένο χελιδόνι που την άνοιξη ζητά.
Θα πονέσω μα πάλι θα ‘ρθει η άνοιξη η άλλη
μια φωλιά θα ξανακτίσω και να ζω θα ξαναρχίσω.

Σου τα χάρισα όλα κι όμως μ’ άφησες μόνη
σαν χαμένο χελιδόνι που την άνοιξη ζητά,
που την άνοιξη ζητά, που την άνοιξη ζητά,
πάντα ζητά.