Η πόρτα είναι ανοιχτή
αν έχεις φως μου κουραστεί μπορείς να φύγεις,
ότι κι αν πω, ότι κι αν πεις
το πεπρωμένο δεν μπορείς να τ’ αποφύγεις.

Δεν την φοβάμαι την σιωπή
η μοναξιά σου το ‘χω πει δεν με σκοτώνει,
όμως φοβάμαι πως εσύ θα μοιάζεις
έρημο κερί που σιγολιώνει.

Ειλικρινά,
δεν θα υπάρχω πια για σένα πουθενά
στα περασμένα το μυαλό σου θα γυρνάς
εμένα θα ζητάς ξανά.
Ειλικρινά,
αν φύγεις θα ‘ναι η ζωή σου μια πληγή
θα χάσεις κάτω απ’ τα πόδια σου την γη
δεν θα ‘χεις άλλη επιλογή.

Άσε στην πόρτα τα κλειδιά
κι ότι σου λέει η καρδιά απόψε κάνε,
πέρασα στην ζωή πολλά
όσα κι αν έρθουν τώρα πια δεν μ’ ακουμπάνε.

Δεν την φοβάμαι την σιωπή
η μοναξιά σου το ‘χω πει δεν με σκοτώνει,
όμως φοβάμαι πως εσύ θα μοιάζεις
έρημο κερί που σιγολιώνει.

Ειλικρινά,
δεν θα υπάρχω πια για σένα πουθενά
στα περασμένα το μυαλό σου θα γυρνάς
εμένα θα ζητάς ξανά.
Ειλικρινά,
αν φύγεις θα ‘ναι η ζωή σου μια πληγή
θα χάσεις κάτω απ’ τα πόδια σου την γη
δεν θα ‘χεις άλλη επιλογή.