(Kαι τώρα! Ας τραγουδήσουμε τα τραγούδια που μου αρέσουν!)

Πασά μου κι εφέντημ', άσε το καραφάκι
Και μη μεθάς για θα σου πω πού είναι το γιουσουφάκι
Εγώ φτωχούλης άνθρωπος, γυρολαδάς, καρμίρης
Λίγους παράδες έχω για να ζήσω ο κακομοίρης.

Τι συμφέρον να'χω απ' τον κάθε τον γκιαούρη;
Αφού έχω λαγοπόδαρα, για να μου φέρνουν γούρι
Εγώ μαζί σας είμαι, το ταπεινό σκουλήκι
Για σένα πάω πνίγομαι, στη λίμνη, την Υλίκη.

Δωσ'μου πασά μου λίγο, κι εμένα μπαξίσι
Κάποιον να'χω, σαν γυρνώ, την πλάτη να μου ξύσει
Κι έχω μάτια κι αφτιά, κι όλα στα καταδίδω
Δε ξέρω φίλους και γνωστούς, όλους θα τους εκδίδω.

Που λες, λοιπόν, τον γιουσουφά δεν στον 'κλεψαν οι Ούννοι
Μα εκείνος ο ψηλός, που μοιάζει του Γκουζγκούνη
Τον πήγε στον νοντά του, κι έγινε πανηγύρι
Του μίλησε για μέλισσες, πώς κλέβουνε τη γύρη.

Του έκανε, απλά, μαθήματα του σεξ
Του έδειξε κινούμενα του Έιβερι του Τεξ
Μην πεις ότι σου το'πα, μα κάνε ότι το ξέρεις
Και το κεφάλι του σε πιάτο γρήγορα να φέρεις.

Πάω κι εγώ πασά να συρθώ στο σπιτικό μου
Να δω τα σλάιντς, τα χαρτιά και το άλλο υλικό μου
Γιατί είναι επίπονη δουλειά, τους άλλους να προδώσεις
Οχτάωρα στατιστικά για να τους καταδώσεις.
Άλλος δίνει το αίμα του, γιατί είναι αιμοδότης
Εγώ πληροφορίες, γιατί είμαι καταδότης!

(Ρεφραίν)
Ρουφιάνος! Αυτός είναι που το έκανε, εφέντη, αλυσοδέστε τον.
Ρίξτε τον ευθύς αμέσως μέσα στο μπουντρούμι, και μαστιγώστε τον!
Σπιούνος! Και ρούφουλας μαζί μα και προδότης. Τρίβω τα χέρια μου
Κάθε όνομα που θα ξερνάς θα είναι και λιρίτσα, μες στο πουγκάκι μου!
(τέλος ρεφραίν)

Μίλα Παναγιώταρε, στο λέω για να σωθείς
Να βρεις και συ καμία τρυπίτσα να χωθείς
Αφού είσα έξυπνο παιδί, φέρσου κι ανάλογα
Ποιος σεκερεσαμποτάρισε τον στάβλο με τ'άλογα;

Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό τους
Λιγάκι από τον τόπο μας να'χουν για δικό τους
Κι εγώ που συνεργάστηκα, τη βγάζω σαν πασάς
Εσύ από το ξύλο θα γίνεις σαν πατσάς.

Γιατί κοιτώ την πάρτυ μου, κοιτάζω τον my ass
Κι όταν με ρωτάνε δε λέω was ist das
Γιατί είμαι ένας δοσίλογος, ενάς ξεπουλημένος
Για αυτό τους άσχημους καιρούς είμαι ευνοημένος.

Εμένα με αφήνουν να πουλάω σουβενίρς
Τα νταϊμένσιον τα shampoo αλλά και τα party pics
Κι έχω τέτοια εποχή το φράγκο της αρκούδας
Κι ας με λένε οι κουτοί πως είμαι ένας Ιούδας.

Μην με κατηγορείτε, πρέπει κι εγώ να ζήσω
Σε λίγα χρόνια όλα τα χρέη σας θα σβήσω
Μα όσο αντιστέκεσαι πρέπει να σε προδώσω
(θα βάλω την κουκουλίτσα μου, και θα σε καταδώσω!)

Αυτός ήταν που έκλεβε (χρυσέ μου κομαντάντ)
Πήγαινε στο στούντιο, κι άρπαζε τα dat
Κι εκείνος ο my men, τα χαράματα νωρίς
Τον άκουσα, ψιθύριζε, στιχάκια των Ημίζ.
Μην μου κρατάτε μούτρα κι αν σας δείχνω εγώ
Είναι πάντα μπίζνα, ποτέ προσωπικό!

(ρεφραίν)