Είπαμε τόσα πολλά για σένα
για τα φιλιά σου τα κλειδωμένα
για το πως πάντα από το θέλω πας στο δε μπορώ.
Είπαμε τόσα χιλιάδες βράδια
πως νιώθεις τώρα καρφιά τα χάδια
πως θες να είμαστε φίλοι ενώ σ’ αγαπώ.

Κάτσε εδώ λοιπόν ρε φίλε, κάτσε απόψε εδώ
που ‘χω δυο κουβέντες να σου πω.

Για μένα, θα σου πω για μένα
για τα διψασμένα χείλη που κρατώ
για μένα, ποιος ρωτάει για μένα
που χωρίς εσένα πάλι σ’ αγαπώ.

Πάλι σ’ αγαπώ χωρίς να περιμένω τίποτα
ρούχο πατημένο μέσα μου ο εγωισμός
έμαθα να ζω με μια σταγόνα κάθε σήμερα
όταν για τους άλλους βρέχει αγάπη ο ουρανός.

Έριξα πίσω τα βλέμματα μου
έκρυψα μέσα τα αισθήματα μου
και έγινα η φίλη που θέλεις για να σου σταθώ.

Κάτσε εδώ λοιπόν ρε φίλε, κάτσε απόψε εδώ
που ‘χω δυο κουβέντες να σου πω.

Για μένα, θα σου πω για μένα
για τα διψασμένα χείλη που κρατώ
για μένα, ποιος ρωτάει για μένα
που χωρίς εσένα πάλι σ’ αγαπώ.

Πάλι σ’ αγαπώ χωρίς να περιμένω τίποτα
ρούχο πατημένο μέσα μου ο εγωισμός
έμαθα να ζω με μια σταγόνα κάθε σήμερα
όταν για τους άλλους βρέχει αγάπη ο ουρανός.