Γυρίζω σαν αγρίμι σε άδειο τόπο,
γυρεύω μυρωδιά άλλων ανθρώπων,
οι πιο πολλοί στο φόβο, στο φόβο τους κλεισμένοι
κι οι άλλοι σ’ ένα ψέμα, ψέμα ορκισμένοι.

Σιωπή παντού και ψάχνω, ψάχνω μοναχός μου
να λύσω το χρησμό αυτού του κόσμου
που αντέχει μία χούφτα, μια χούφτα συμμορία
να του αδειάζει της ζωής την αρτηρία.

Γυρίζω σαν αγρίμι σε άδειο τόπο
μα σαν αγρίμι ξέρω, ξέρω κι άλλο τρόπο.
Του κυνηγού τα ίχνη ακολουθάω
κι όταν τον βρω θα ορμήξω, θα ορμήξω να τον φάω.

Αυτός ο κόσμος είναι, είναι το καρφί μου
το στόμα που αρπάζει, αρπάζει την τροφή μου.
Είν’ ένας χάρτης πόνου και θανάτου
απ’ την κορφή του και ως την εσχατιά του.