Μπορεί να πήρες το χαμόγελο απ’ τα χείλη μου
να μ’ άφησες να ζω μέσα στον πόνο.
Μπορεί να έκανες τις νύχτες μου αβάσταχτες
μα όλα γιατρεύονται, το ξέρω, με το χρόνο.

Θα γελάσω ξανά, τώρα ας κλαίω για σένα,
θα γελάσω ξανά πρώτα απ’ όλα με σένα.
Δεν κατάλαβες, λες κι ήσουν ένας ξένος
πως τελικά απ’ τον χωρισμό εσύ ήσουνα χαμένος.

Μπορεί να γέμιζες με πίκρα κάθε λέξη μου
όταν μιλώ για όσα ζήσαμε παρέα.
Μπορεί να άπλωσες τη θλίψη μες στο βλέμμα μου
όμως δεν ήσουν η ελπίδα η τελευταία μου.

Θα γελάσω ξανά, τώρα ας κλαίω για σένα,
θα γελάσω ξανά πρώτα απ’ όλα με σένα.
Δεν κατάλαβες, λες κι ήσουν ένας ξένος
πως τελικά απ’ τον χωρισμό εσύ ήσουνα χαμένος.