Μου λείπεις τόσο
και κάθε νύχτα που περνάει
δεν ξέρω πόσο
αυτή η μπόρα μακριά θα μας κρατάει.

Σε βλέπω τώρα
να μου γελάς σε μια φωτογραφία
μια φορά κι έναν καιρό
σε άλλη ιστορία.

Μου λείπεις τόσο
μα το ξέρω πως θ’ αντέξω.
Σε θέλω τόσο,
ξέρω κοντά σου μια μέρα πως θα τρέξω.

Κι αν η ζωή μας, τώρα έχει τώρα σκοτεινιάσει
ένα πρωί θα σ’ έχω πάλι αγκαλιάσει.
Όμως κι αν όλα τώρα μοιάζουνε χαμένα
όσα δε βλέπαμε, γιατί ήταν δεδομένα,
πόσο αξίζουν ξανά σε μια αρχή,
εγώ κι εσύ.

Μου λείπεις τόσο
και κάθε νύχτα που περνάει
δεν ξέρω πόσο
αυτή η μπόρα μακριά θα μας κρατάει.

Είναι ένας χρόνος
που τώρα δύσκολα περνάει
κι είναι στιγμές που ο φόβος μας νικάει.

Όμως κι αν όλα τώρα μοιάζουνε χαμένα
αυτά που είχαμε για πάντα δεδομένα,
πόσο αξίζουν ξανά για μια καινούργια αρχή,
μια καλύτερη ζωή.

Πόσο αξίζουν ξανά
σε μια καινούργια αρχή
εγώ κι εσύ.

Μου λείπεις τόσο
και κάθε νύχτα που περνάει
δεν ξέρω πόσο
αυτή η μπόρα μακριά θα μας κρατάει.