Ξύπνησα άυλος σαν τρεχαντήρι που

σκάβει.

Κάποιος αβάπτιστος προσπαθούσε

να περάσει ταινίες φέιγ βολάν μέσα μου.



Εξεγερτήριο φωνάζει.

Νέος τη σήμερον ημέρα, μελαμψός

άκρα σταθερός από νιότη

έπρεπε να απαντήσει.



Δε γράφει ο τυφλός μου επισκέπτης άλλο.



Σταμάτησε η ενόραση

και, συνέχισε.

Ψάξτε στην άλλη μεριά

εκεί

που τα καθαρτήρια λιώνουν παραπάνω

εκεί

που το σταυροδρόμι

σημαδεύει το σημείο από λαχτάρα.



Γρήγορα, τα χέρια σωπαίνουν

ασπίδες τέχνης, παράγωγά της ξεφυτρώνουν.



Δεν μιλάει ο τυφλός μου εαυτός άλλο.



Γρήγορα, ξαναφυτρώνεις

ενδομυχής και γελαστός;



Ας μην μιλάμε άλλο, κοίτα

να φέρεις τριαντάφυλλα να ατενίζουν

στον κήπο του νεαρού Κυρίου.



Ξαναφυτρώνεις,

ενδομυχής και γελαστός;



Γρήγορα γιατί;

Θα ανατραφώ ξανά;