Οι μανούλες βγήκαν στο σεργιάνι,
τα τέκνα τους να συνετίσουν.
Κάπως ξαφνικά άρχισαν τις
παρεκτροπές και τις αμφισβητήσεις.
Κάτι σάπιο γεννήθηκε στις συνειδήσεις.
" Αν είναι δυνατόν,
ξέφυγαν τα τέκνα μας.
Ω, μα είναι δύσκολοι οι καιροί.
Απ’ τις κοιλιές μας,
σας διδάξαμε : Υπακοή και τακτοποίηση.
Το γάλα που σας δώσαμε
είχε σύνεση και σωφροσύνη.
Όχι φωτιές, λάβαρα,
κι άλλα τέτοια μοχθηρά.
Και στις εγκυμοσύνες ήρεμες ήμασταν,
για να `χετε : υπομονή και καρτερία.
Α, κοιτάξτε τα εμπορικά τα καταστήματα,
τι καφετέριες, τα ηχοδρόμια,
σας περιμένουν.
Εκεί να ξημεροβραδιάζεστε.

Εκεί να κάνετε τους απολογισμούς σας,
αγαπητά μας τέκνα.
Και μην ξεχνάτε:
Ωραία δωμάτια σάς φτιάξαμε,
γεμάτα ψηφίδες και πακέτα.
Εκεί θα ζήσετε και θα πεθάνετε.
Από τέτοιους παραδείσους
θέλετε να βγειτε;
Ακούστε τις μανούλες σας.
Ας είναι ανύπαρκτες οι απόψεις σας
και φροντίστε να έχετε στις τσέπες σας
τσίχλες, προφυλακτικά
και κινητά (απαραιτήτως).
Μη γίνετε μανιακά παιδάκια μας,
ούτε στον έρωτα (προπαντός),
ούτε και στη ζωή (δευτερευόντως).
Λογικά να είστε σαν τους γονείς
και τους δασκάλους σας
(καλά μας παιδιά).