Ο πόνος είναι το σπάσιμο του οστράκου που περικλείει
την κατανόησή σας.

Όπως κι ο φλοιός του καρπού πρέπει να σπάσει, ώστε η
καρδιά του να μπορεί σταθεί στον ήλιο, έτσι πρέπει να γνωρίζετε τον πόνο.

Και αν μπορούσατε να διατηρήσετε την καρδιά σας να θαυμάζει τα
καθημερινά θαύματα της ζωής σας, ο πόνος, δε θα φαινόταν
λιγότερο θαυμαστός από τη χαρά σας.

Και αν θέλατε να αποδεχθείτε τις εποχές της καρδιάς σας,
όπως έχετε πάντα δεκτές τις εποχές που
περνούν πάνω από τα χωράφια σας.

Και παρακολουθούσατε με ηρεμία τους
χειμώνες της θλίψης σας.

Πολύς από τον πόνο σας είναι αυτό-επιλεγμένος.

Είναι το πικρό φίλτρο με το οποίο ο γιατρός μέσα σας
επουλώνει τον άρρωστό σας εαυτό.

Γι’ αυτό, εμπιστευτείτε το γιατρό, και πιέστε το γιατρικό
με σιωπή και ηρεμία:

Γιατί το χέρι του, αν και βαρύ και σκληρό, οδηγείται
από το τρυφερό χέρι του Αθέατου,

Και το κύπελλο που φέρει, αν και καίει τα χείλη σας, έχει
πλαστεί από τον πηλό που ο Αγγειοπλάστης έχει
μουσκέψει με τα δικά του ιερά δάκρυα.