Γέμισαν τα πανέρια ευτυχία, κατακαλόκαιρο.
" Σωθήκαμε, επιτέλους ".
Και στις ομπρέλες από κάτω,
οι κυρίες εξηγούσαν στα τέκνα :
πως ήρθε-πάλι – η σωτηρία.
Και στ’ αφτιά κρέμασαν συσκευές
για καλύτερη επικοινωνία.
Απ’ τα καταστήματα
ακούστηκαν καντρίλιες.
Μα, δεν άντεξαν πολύ,
γιατί τα παιδιά της τίμιας εργασίας,
μοίραζαν εφημερίδες.
"Να, για τον λαό.
Η ενημέρωση πάνω απ’ όλα".

Οι κρατικοί φρουροί (κι υπάλληλοι)
έκαναν δουλειά κι αυτοί,
"Τ’ αυτοκινητάκια σας.
Αχ, εμποδίζουν την κυκλοφορία.
Και τα παιδάκια σας,
πόσο τ’ αγαπάμε,
τώρα που πέρασε η κρίση".
Ξεκίνησαν και οι σερβιτόροι
να φέρνουν τα εδέσματα.
" Χαμογελάστε λουόμενοι,
Λάτρεις δερμάτων και στιγμών,
σωθήκαμε".
Οι δάσκαλοι (κάπως μαυρισμένοι )
φώναξαν σε άπταιστα ελληνικά
" Έληξε η πενία.
Εμπρός μεσαία τάξη,
ψηλά το κορμί.
Η θάλασσα είναι λάδι,
μυρίζει γονιμότητα
κι ευτυχία.
Ευκαιρία μεγάλη".

Και οι φρουτοπαραγωγοί
συμμετείχαν στη γενική εορτή
" Οικογένειες,
σάς φέρνει φρούτα ο κηδεμόνας.
Είναι της εποχής.
Δεν έχει πια ιδέες βλαβερές ο πατέρας – αρχηγός,
μόνο γεύσεις για τους ουρανίσκους".
Οι ωρολογοποιοί περήφανα συνθηματολογούσαν
" Άξιες φαμίλιες,
σάς περιμένουν οι ξαπλώστρες
της νέας σωτηρίας.
Τις προβάλλουν στις οθόνες.
Κοιτάξτε πόσο λακαρισμένες είναι.
Αχ, άφθαρτες σαν εσάς.
Κι αφεντικά αλλάζουν ( κάθε λίγο και λιγάκι ).
Αυτή είναι η ομορφιά της αλλαγής
και της παθολογίας".